Θετική ψυχολογία στην εγκυμοσύνη και ψυχολογική προετοιμασία για να είναι η εγκυμοσύνη μια ευχάριστη εμπειρία ζωής.

Η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος πολύ πλούσια σε συγκινήσεις. Οι εννέα μήνες της κυοφορίας και ο τοκετός, δεν θα σας χαρίσουν μόνο ένα παιδί, αλλά θα ρίξουν ένα διαφορετικό φως στα συναισθήματα, τις σχέσεις και την καθημερινότητά σας.

Θα ανακαλύψετε άγνωστες δυνάμεις και δυνατότητες στον εαυτό σας, στο σύντροφό σας και τους άλλους, αλλά και νέα δυναμική στην επικοινωνία μαζί τους.

Το μικρό πλασματάκι που μεγαλώνει μέσα στο σώμα σας ετοιμάζεται να γεννηθεί αναζητώντας τη δική του αυτονομία, ενώ το ταίρι σας κι εσείς προετοιμάζεστε για τους καινούργιους σας ρόλους.

Η ψυχολογία στην εγκυμοσύνη και συγκεκριμένα η περίοδος αυτή είναι φυσικό να συνοδεύεται από πολλά και μεγάλα ερωτήματα:

• Είμαι έτοιμη να γίνω μητέρα;
• Θα είναι υγιές το μωρό μου;
• Θα αγαπώ το μωρό μου;
• Μήπως η μητρότητα σκοτώνει τον έρωτα;
• Θα είμαι επιθυμητή και θηλυκή όταν το σώμα μου αλλάξει κατά την εγκυμοσύνη;
• Μήπως το μωρό μου περιορίσει την ελευθερία μου και σταθεί εμπόδιο στην καριέρα μου που με τόσο κόπο έχω χτίσει;

Όλες οι παραπάνω αγωνίες είναι απόλυτα φυσιολογικές και επηρεάζουν την ψυχολογία στην εγκυμοσύνη.

Μην αισθάνεστε καμιά ενοχή για αυτές. Όλες οι γυναίκες τα ίδια σκέφτονται και όταν τελικά γίνονται μητέρες, όχι μόνο βρίσκουν πάντα μια ισορροπία ανάμεσα στις προσωπικές τους επιθυμίες και στο σωστό μεγάλωμα των παιδιών τους, αλλά και σε όλη τους τη ζωή αντλούν από αυτά καινούρια δύναμη και πρωτόγνωρη ευτυχία.

Φροντίστε, λοιπόν, να μην αφήνετε τη φαντασία σας να πλάθει προβλήματα.

Επίσης, καλό είναι να δώσετε προβάδισμα στην αισιοδοξία και να σκέφτεστε ότι όχι μόνο όλα θα εξελιχθούν καλά αλλά και ότι ένα μωρό θα είναι θετικός παράγοντας για το δεσμό με τον σύντροφο σας και για την ίδια σας την ύπαρξη.

Κάνοντας παρέα με νέες μητέρες που έχουν θετική στάση για τη ζωή, θα πειστείτε ότι η γέννηση του μικρού σας θα διαψεύσει όλες σας τις φοβίες.

Αν οι φόβοι και η κακή ψυχολογία στην εγκυμοσύνη επιμένουν, μην τους κρατάτε μέσα σας.

Κουβεντιάστε με ανθρώπους της εμπιστοσύνης σας καθώς και τους ειδικούς που εμπιστεύεστε (γυναικολόγος, μαία, ψυχολόγος). Θα τονώσουν την ψυχολογία στην εγκυμοσύνη σας, θα  καταλάβουν και θα σας βοηθήσουν να τους ξεπεράσετε.

Με άλλα λόγια, η εγκυμοσύνη αποτελεί μία μεταβατική περίοδο, ένα γεφύρι ανάμεσα στην παιδικότητα και την ωριμότητα που θα αποκτήσετε με το ρόλο του γονιού.

Βέβαια, πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως δεν αποτελεί πανάκεια για προβλήματα υπαρξιακά ή στη σχέση με τον σύντροφο σας ούτε θα πραγματοποιήσει ανεκπλήρωτες προσδοκίες σας.

Πρόκειται για μία διεργασία, στην οποία εμπλέκονται πολλοί παράγοντες, όπως η επικοινωνία με το σύντροφο και το περιβάλλον σας, τα παιδικά σας χρόνια, η σχέση με τη μητέρα σας.

Για αυτό, όσο πιο έντιμα κουβεντιάσετε με τον εαυτό σας και ξεκαθαρίσετε -πρώτα από όλα- τη σχέση σας με αυτόν και τις επιθυμίες σας και όσο πιο γρήγορα βεβαιωθείτε ότι πατάτε γερά στα πόδια σας και έχετε κατακτήσει την αυτονομία, τόσο πιο ομαλά θα προχωρήσει η εγκυμοσύνη σας και τόσο πιο διαθέσιμη θα είστε ψυχικά, για να απολαύσετε κάθε πτυχή από το θαύμα που επιτέλους συνέβη και σε εσάς.

Συνεπώς, στόχος είναι η περίοδος της εγκυμοσύνης να είναι μια ιεροτελεστία ωριμότητας και μια γιορτή για εσάς, το σύντροφό σας, αλλά και για το μωρό, το οποίο με τις κεραίες του πιάνει από τώρα ακόμα και τα πιο κρυφά συναισθήματα και σκέψεις σας.

Χαρείτε, λοιπόν, αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές και ετοιμάστε το έδαφος για να βλαστήσει η σχέση με το παιδί σας.

Αφουγκραστείτε τα σκιρτήματά του. Φανταστείτε το, για να πραγματοποιηθούν οι ελπίδες σας για το μέλλον.

Μιλήστε στο μωρό σας.
Τραγουδήστε του, πείτε του παραμύθια. Μιλήστε του για σας, για τους αγαπημένους σας, για τη ζωή, τις ευλογίες και τις χαρές που θα ζήσει.

Μην ανησυχείτε ιδιαίτερα με τις ψυχολογικές μεταπτώσεις, ούτε με την ένταση των συναισθημάτων σας.

Ας όψονται οι ορμόνες!

Να συζητάτε τα πάντα με το σύντροφό σας για να διατηρήσετε καλή επικοινωνία.
Καταγράψτε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας σε ένα ημερολόγιο. Να ακούτε απαλή μουσική για να ηρεμείτε.

Να κλείνετε τα μάτια και να χαλαρώνετε. Να μεταφέρεστε με τη φαντασία σας σε ένα υπέροχο τοπίο και να αφήνεστε στην ομορφιά του.

Κυρίως, μην ξεχνάτε ούτε στιγμή πως μπορείτε να ανταπεξέλθετε θετικά στην ψυχολογία της εγκυμοσύνης, ενσυνείδητα και με χαρά απέναντι στο θαυμαστό ταξίδι της γέννησης και το ξεκίνημα της νέας ζωής του μωρού σας.

Εννέα μήνες προσμονής και τώρα επιτέλους θα κρατήσετε το νεογέννητο μωρό σας αγκαλιά!

Η ψυχολογία της εγκυμοσύνης είναι στα ύψη!

Χαρά και ο ενθουσιασμός εναλλάσσονται με την ανησυχία.

Αναρωτιέστε για την έκβαση αυτής της εμπειρίας, την ένταση του πόνου και αγωνιάτε για την υγεία του μωρού σας.

Ωστόσο, ο φόβος δεν πρέπει να σας αποδιοργανώνει στην πιο δημιουργική ώρα της ζωή σας.

Ο τοκετός είναι μυσταγωγία κι έτσι πρέπει να τον ζήσετε.
Να τον προσεγγίσετε, δηλαδή, με γνώση, η οποία θα σας βοηθήσει να αισθάνεστε δυνατή και ασφαλής αλλά και με ψυχική ευφορία γιατί η αγάπη, η υπομονή και η θετική σκέψη θα είναι καθοριστικές στην ενεργή συμμετοχή σας στη μοναδική εμπειρία της γέννησης του παιδιού σας.

Όπως η εγκυμοσύνη, έτσι και ο τοκετός είναι μια φυσιολογική λειτουργία.

Το σώμα της γυναίκας είναι φτιαγμένο έτσι, ώστε να γεννά.

Επιπλέον, ο τοκετός δεν υπήρξε ποτέ τόσο ασφαλής όσο σήμερα με την συμβολή της σύγχρονης ιατρικής στην αντιμετώπιση τυχών προβλημάτων αλλά και διαχείρισης των ωδινών της γέννας.

Εντούτοις, για την ομαλή πορεία του τοκετού είναι καθοριστικής σημασίας η θετική ψυχολογία στην εγκυμοσύνη και η ψυχική ετοιμότητα της γυναίκας.

Καταρχάς, να θυμάστε πως η γέννηση του παιδιού σας είναι μια μοναδική εμπειρία που σας ανήκει αποκλειστικά και σε μεγάλο βαθμό μπορείτε να τη βιώσετε όπως επιθυμείτε.

Ταυτόχρονα, αξίζει όσο τίποτα στον κόσμο να την αντιμετωπίσετε με χαρά στην ψυχή.

Όχι, όμως, και με ελαφρότητα γιατί αποτελεί την πιο σπουδαία στιγμή στη ζωή σας.

Έτσι, είναι σημαντικό να θέσετε και τους δικούς σας όρους, ώστε να εξασφαλίσετε ευνοϊκές συνθήκες και να πετύχετε σε συνεργασία με τους ειδικούς την καλύτερη δυνατή ευόδωση του τοκετού.

Εμπιστευτείτε, λοιπόν, τη γιατρό και τη μαία σας και ζητήστε να σας ενημερώσουν για τα προειδοποιητικά μηνύματα και τα στάδια του τοκετού, καθώς και για τις εναλλακτικές μεθόδους ανακούφισης του πόνου.

Η γνώση αυτή θα μειώσει κατά πολύ τις αγωνίες σας.
Προετοιμάστε το σώμα σας (περίπατοι, yoga, μαθήματα ανώδυνου τοκετού, τεχνικές αναπνοής και χαλάρωσης, αρωματοθεραπευτικό μασάζ), εμπιστευτείτε τις δυνάμεις σας και τις αντοχές σας, ακολουθείστε τις συμβουλές της γιατρού και της μαίας σας.

Μπορείτε αν θέλετε να γεννήσετε έχοντας το σύντροφο σας στο πλευρό σας.
Η παρουσία του στην αίθουσα τοκετού μπορεί να είναι σημαντική για τη συναισθηματική σας υποστήριξη τις στιγμές αυτές.

Ζητήστε από το ιατρικό προσωπικό οι συνθήκες στην αίθουσα τοκετού να εξασφαλίζουν ένα κλίμα ηρεμίας, γαλήνης και αυτοσυγκέντρωσης.

Ίσως τα φώτα να είναι χαμηλωμένα και να ακούγεται η μουσική που έχετε επιλέξει.

Εκφράστε τα συναισθήματα σας, αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο να πει και να ζητήσει αυτό που θέλει, επιλέξτε μια βολικότερη στάση για το σώμα σας.

Πλαισιώστε τις σωματικές προσπάθειες σας με ευχάριστες νοερές απεικονίσεις.

Να φαντάζεστε τη στιγμή που θα αντικρύσετε για πρώτη φορά το μωράκι σας και θα το κρατήσετε στην αγκαλιά σας.

Η όμορφη αυτή αίσθηση της πληρότητας και της προσμονής θα πυροδοτεί την αντοχή σας και θα σας καθοδηγεί ώστε να συμπορευτείτε με το μικρό σας στο ταξίδι του.

Συμπερασματικά, να σκέφτεστε πως οι πόνοι της γέννας έχουν νόημα και σκοπό την πιο θαυμαστή αποστολή του κόσμου.
Είστε τώρα μητέρα κι έχετε μόλις βιώσει μια μοναδική διαδρομή κερδίζοντας σε αυτοπεποίθηση, πληρότητα, συγκίνηση και ψυχική ευφορία, στοιχεία που θα σας βοηθούν να βιώνετε τις δοκιμασίες ως πρόκληση και να τις αντιμετωπίζετε δυναμικά σε όλη την πορεία της ζωή σας.

Ζήστε, λοιπόν, συνειδητά αυτές τις εξαίσιες στιγμές!

Η γέννηση σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και το ξεκίνημα μιας νέας τόσο για το μωρό σας όσο και για σας.

Πρόκειται για μια μεταβατική κατάσταση που επιφέρει και αρκετές ψυχοσυναισθηματικές αλλαγές πέραν των σωματικών.

Συγκεκριμένα, η μητέρα για ένα χρονικό διάστημα μετά τον τοκετό βιώνει ποικίλα και συχνά αντικρουόμενα συναισθήματα.

Είναι πιθανό τα αρχικά συναισθήματα της ανακούφισης και της ευφορίας να εμπλέκονται με αισθήματα ανησυχίας και άγχους.

Η αίσθηση της ευθύνης είναι, ειδικά όταν πρόκειται για το πρώτο παιδί, πολύ μεγάλη και η μητέρα συχνά νιώθει ανεπαρκής στον καινούριο της ρόλο.

Ένα άλλο κυρίαρχο συναίσθημα είναι η απώλεια.
Ο τοκετός σημασιοδοτεί τον βιολογικό και ψυχολογικό αποχωρισμό του εμβρύου από τη μητέρα.

Το μωρό τώρα βρίσκεται έξω από το σώμα της και πρέπει να αρχίσει να το αντιμετωπίζει ως ένα ξεχωριστό όν από την ίδια και συγχρόνως διαφορετικό (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) από αυτό που φαντάστηκε και ονειρεύτηκε κατά την διάρκεια της κύησης.

Ταυτόχρονα, η ίδια παύει να αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντος καθώς όλοι συνήθως στρέφουν την προσοχή τους τώρα στο νεογέννητο μωράκι και περιμένουν από εκείνη να ανταποκριθεί επαρκώς στη φροντίδα του.

Επιπλέον, υπάρχει ο μύθος πως η μητέρα υποχρεούται να να έχει άριστη ψυχολογία στην εγκυμοσύνη, να είναι πανευτυχής για τη γέννηση του παιδιού της και να επιδεικνύει ακλόνητο μητρικό ένστικτο που αλάνθαστα θα την οδηγεί στις σωστές κινήσεις και αποφάσεις όσον αφορά το νεογέννητο μωρό της.

Όμως, πολλές μητέρες λένε πως το δέσιμο με το παιδί τους δεν είναι τόσο άμεσο και συχνά λυγίζουν από την κούραση και εύχονται κάποιος να τις αποδέσμευε από το μητρικό ρόλο έστω και για λίγες ώρες.

Επίσης, συχνά μια μητέρα θα εκνευριστεί με ένα ανήσυχο μωρό, είναι απολύτως φυσιολογικό, και ενδέχεται να έχει και αρνητικές σκέψεις και γενικά να είναι ευερέθιστη αυτήν την περίοδο.

Έτσι, η νέα μητέρα, επιφορτισμένη με τα νέα της καθήκοντα, είναι πιθανό να εκδηλώσει συμπτώματα εκνευρισμού, ξαφνικό ξέσπασμα κλάματος, έλλειψη αυτοπεποίθησης, θλίψη, αισθήματα απομάκρυνσης και ενοχής ως προς το βρέφος, δυσφορία, σωματική εξάντληση, άγχος, πονοκέφαλους κ.α .

Αυτά τα συμπτώματα βέβαια είναι φυσιολογικά.
Παρουσιάζονται μεμονωμένα ή σε συνδυασμό σε έναν αρκετά μεγάλο αριθμό γυναικών τις πρώτες μέρες μετά τον τοκετό.

Οφείλονται κυρίως στις ορμονικές μεταβολές αλλά και στην επιπρόσθετη ευθύνη λόγω των νέων καθηκόντων, καθώς και στην αϋπνία και την κούραση.

Στη φάση αυτή, η ψυχολογική στήριξη και κατανόηση της μητέρας από τους οικείους και το ιατρικό προσωπικό, με τη σύσταση ξεκούρασης είναι αρκετή.

Ωστόσο, θα πρέπει να εκτιμηθούν ανησυχητικά σημεία κακής εξέλιξης των συμπτωμάτων (παρατεταμένη διάρκεια, μεγάλη ένταση, πάρα πολύ έντονο άγχος, διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας) και το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, ώστε να προλάβουμε την πιθανότητα να εμφανιστεί κατάθλιψη στη λοχεία.

Σας προτρέπουμε να βιώσετε δίχως ενοχές και πρέπει αυτήν τη μεταβατική περίοδο.
Μην έχετε υπερβολικές προσδοκίες και απαιτήσεις από τον εαυτό σας. Μιλήστε για τα συναισθήματα σας όποια κι αν είναι αυτά.

Ζητήστε τη βοήθεια των δικών σας ανθρώπων (και των ειδικών αν χρειαστεί) γιατί τη δικαιούστε.

Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να συμφιλιωθεί με τον καινούριο ισόβιο και μοναδικό ρόλο της μητέρας. Φροντίστε το σώμα σας και τη διατροφή σας.

Κυρίως, εμπιστευτείτε τον εαυτό σας!

Εσείς ξέρετε καλύτερα τι χρειάζεστε κι εμείς μπορούμε να σας βεβαιώσουμε πως θα τα καταφέρετε!

Μπορεί στο μυαλό των γονέων να φαντάζει ιδανικό να φέρουν στον κόσμο ένα αδερφάκι για το μέχρι τώρα μοναχοπαίδι τους, αλλά πολλές φορές δε συμβαίνει το ίδιο και με το μεγαλύτερο παιδί που δε συμμερίζεται τον ίδιο ενθουσιασμό και συχνά αντιδρά υπερβολικά.

Για αυτό θα ήταν καλό οι γονείς να ακολουθήσουν κάποια βήματα ώστε να προετοιμάσουν το πρωτότοκο παιδί για τον ερχομό του νέου μέλους στην οικογένεια.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: Τι να πείτε στο παιδί σας και πώς να το προετοιμάσετε;

Το σημαντικό σε αυτή τη φάση είναι το παιδί να ακούσει πρώτα από σας για την εγκυμοσύνη σας στο χρόνο που θα επιλέξετε εσείς.

Πάντως όσο περισσότερο χρόνο έχει στη διάθεση του ένα παιδί, τόσο καλύτερα και μάλιστα αν αντιμετωπίζετε κάποια συμπτώματα λόγω της εγκυμοσύνης είναι σημαντικό να ενημερώσετε το παιδί σας ώστε να μη φοβηθεί ότι κάτι άσχημο σας συμβαίνει.

Όσον αφορά το τι θα του πείτε εξαρτάται από τη χρονική ηλικία του παιδιού.

Ένα παιδί προσχολικής ηλικίας (2-5 ετών) για παράδειγμα δυσκολεύεται να καταλάβει τη μονιμότητα της γέννησης ενός μωρού και δεν μπορεί να ξεχωρίσει το μωρό από ένα παιχνίδι ή να καταλάβει τη διαδικασία της αναπαραγωγής.

Έτσι εάν ρωτήσει «Μα πώς μπήκε το μωρό στην κοιλιά σου μαμά;» ή «Από πού θα βγει το μωράκι;», δεν ρωτάει απαραίτητα για να μάθει πως γίνεται η σύλληψη. Μπορεί να αρκεί η απάντηση «Το μωράκι θα έρθει από τη μήτρα ή οποία είναι στην κοιλιά της μαμάς».

Επιπλέον, το πόσα πράγματα θα του πείτε εξαρτάται από το δικό του ενδιαφέρον.

Αν το παιδί ενδιαφέρεται και ρωτά πρέπει να του δίνεται απλές και κατανοητές πληροφορίες.

Αν πάλι δεν δείχνει να το ενδιαφέρει πολύ το γεγονός μην επιμένετε σε πολλές λεπτομέρειες.

Γενικά, όμως, καλό θα ήταν να του δώσετε από νωρίς να καταλάβει ότι συμμετέχει κι αυτό στη διαδικασία προετοιμασίας για το αδερφάκι.

• Δείξτε του φωτογραφίες όταν ήταν το ίδιο βρέφος
• Διαβάστε παιδικά βιβλία για την εγκυμοσύνη και τη γέννα
• Επισκεφτείτε μαζί του φίλους και συγγενείς οι οποίοι έχουν μωρά
• Επισκεφτείτε ίσως μαζί του το γιατρό σας σε κάποιον υπέρηχο

Καθώς πλησιάζει η μέρα της γέννησης:

• Προγραμματίστε με ποιόν θα μείνει το παιδί σας τις συγκεκριμένες ώρες ή μέρες που θα λείψετε, μιλήστε μαζί με το παιδί σας για τυχόν φόβους ή απορίες που μπορεί να έχει και καθησυχάστε το πώς όλα θα πάνε καλά.
• Εάν θέλετε να κάνετε αλλαγές στο δωμάτιο ή στην εκπαίδευση της τουαλέτας κάντε τις αρκετές βδομάδες πριν τη γέννα ή αναβάλετε τις για αρκετό καιρό μετά τον ερχομό του μωρού.
• Βοηθήστε το παιδί σας να διαλέξει ένα πολύ ωραίο δώρο για την πρώτη φορά που θα δει το μικρό του αδερφάκι.

Αφού γεννηθεί το μωρό:

• Αν το μεγαλύτερο παιδί σας επισκεφτεί στο μαιευτήριο, θα πρέπει εσείς να κατέβετε στην είσοδο του νοσοκομείου να το δείτε και μόνο στην περίπτωση που δεν έχετε ορό ή καθετήρα ή υποβληθήκατε σε καισαρική τομή, γιατί έτσι το παιδί θα πάρει το μήνυμα πως η μαμά μου δεν είναι καλά και ταλαιπωρείται και μάλλον φταίει το μωρό για αυτό.
• Εδώ, λέμε πάντα στο παιδί πως το μωρό δεν το έχει ή μαμά μαζί της, αλλά το κρατάνε οι νοσοκόμες και το φροντίζουν μέχρι να μπορεί να έρθει στο σπίτι.
• Επίσης, θα ήταν ωραίο να έχετε ένα δωράκι για το παιδί και να του πείτε ότι το έφερε το αδερφάκι του καθώς θα του χαρίζει και αυτό το δικό του.
• Όσο καιρό θα είστε στο μαιευτήριο αλλά και τις πρώτες μέρες στο σπίτι, προσπαθήστε ναμην αλλάξετε τις προγραμματισμένες καθημερινές δραστηριότητες του μεγαλύτερου παιδιού. Αφήστε το, για παράδειγμα να πηγαίνει κανονικά σχολείο και να παίζει, αλλά στην περίπτωση που δε θέλει μην το πιέσετε.

Μετά τη γέννηση

• Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας δώστε του τη δυνατότητα να συμμετάσχει στη φροντίδα του μωρού.
• Αν ζηλεύει είναι επικίνδυνο να το χτυπήσει και δεν πρέπει να μένει μόνο μαζί του. Αν όμως αγνοεί το μωρό μην το πιέζετε να κάνει με το ζόρι κάτι – μπορεί να χρειάζεται απλώς λίγο χρόνο.
• Αφιερώστε χρόνο αποκλειστικά στο μεγαλύτερο παιδί σας.
• Υπενθυμίστε στους συγγενείς και φίλους να μην ξεχνούν το μεγαλύτερο παιδί.
• Μην πανικοβληθείτε αν το μεγαλύτερο παιδί σας αρχίζει να φέρεται κι αυτό σαν μωρό (ξαφνικά μπορεί να αναζητήσει την παλιά του κούνια, να θέλει πιπίλα και το γάλα από το μπιμπερό, ή να εμφανίζει νυχτερινή ενούρηση), η συμπεριφορά αυτή δε διαρκεί πολύ και ο καλύτερος τρόπος να την αντιμετωπίσετε είναι να του υπενθυμίζετε με καλό τρόπο τις δυνατότητες του.

Όσο καλά και αν προετοιμάσετε το παιδί σας για τον ερχομό του μωρού, πάντα υπάρχει πιθανότητα να εκφράσει άρνηση ή επιθετικότητα για το αδερφάκι που θα γεννηθεί.

Για αυτό το λόγο, βοηθήστε το παιδί σας να εκφραστεί λεκτικά ή και συμβολικά (μέσω παιχνιδιού με κούκλες ή ζωγραφική) και σε καμιά περίπτωση μην υποτιμάτε την αξία αυτών των συναισθημάτων του.

Εάν όμως οι αντιδράσεις του έχουν να κάνουν με υπερβολικές εκρήξεις θυμού, μεγάλες απαιτήσεις από τους γονείς και συμπεριφορές επικίνδυνες για το ίδιο ή το μωρό, είναι απαραίτητο να εξηγηθεί στο παιδί ότι τα συναισθήματα του είναι αποδεκτά, αλλά παρόλα αυτά κάποιες συμπεριφορές του δεν παύουν να είναι απαγορευμένες.

Αυτό που χρειάζεται να έχετε κατά νου, είναι πως η μεγαλύτερη αγωνία που έχει το μεγαλύτερο παιδί είναι αν θα αλλάξουν τα πάντα μετά τον ερχομό του μωρού και αν θα συνεχίσει να έχει ρόλο πρωταγωνιστή στην οικογένεια.

Είναι, έτσι, φυσικό όταν όλοι ασχολούνται με τη μαμά που εγκυμονεί ή το νεογέννητο μωρό, το παιδί να αισθάνεται παραγκωνισμένο και έτσι να ψάχνει διάφορους τρόπους για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του και να κερδίσει το αλλοτινό ενδιαφέρον.

Οι γονείς εδώ οφείλουν να το καθησυχάσουν, με συνέπεια λόγων και πράξεων, πως η αγάπη τους για αυτό δε θα αλλάξει με τον ερχομό ενός άλλου μωρού και ότι το κάθε παιδί έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των γονιών του.

Να θυμάστε, ακόμη, πως το καλύτερο που έχετε να προσφέρετε στα παιδιά σας είναι ότι πάντα θα έχουν το ένα το άλλο, αγκαλιάστε τα, λοιπόν, με αγάπη και όλα θα πάνε καλά!