Ως κύηση υψηλού κινδύνου εννοούνται εκείνες οι εγκυμοσύνες, στις οποίες είτε η μητέρα είτε το έμβρυο βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο από ότι στις εγκυμοσύνες, με φυσιολογική εξέλιξη, καθώς και στις κυήσεις εκείνες που έχουν περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσουν στη γέννηση ενός παιδιού, το οποίο θα εμφανίσει κάποιο πρόβλημα, που βρίσκεται σε άμεση σχέση με την κύηση ή τον τοκετό.

Τα προβλήματα που εμφανίζονται συχνότερα σε κυήσεις υψηλού κινδύνου είναι ελαττωμένος ρυθμός ανάπτυξης του εμβρύου, πρόωρος τοκετός, προεκλαμψία, ανεπάρκεια πλακούντα, αιμορραγίες.

Για να χαρακτηριστεί μια κύηση ως κύηση υψηλού κινδύνου, πρέπει να υπάρχει ένας ή περισσότεροι από τους παρακάτω παράγοντες:

Παράγοντες που προϋπάρχουν της εγκυμοσύνης:

• Ακραία ηλικία της μητέρας (μικρότερη των 17 ή μεγαλύτερη των 35)
• Υπέρβαρη ή λιποβαρής (βάρος μικρότερο των 46 κιλών)
• Ύψος μικρότερο από 1,5 μέτρο
• Υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός
• Προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε προηγούμενη κύηση όπως πρόωρος τοκετός,απώλεια εμβρύου, προεκλαμψία, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης
• Τρείς ή περισσότερες αποβολές στο παρελθόν
• Ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας (δίκερως μήτρα, ινομυώματα)
• Πολυτοκία (περισσότεροι από 5 τοκετοί)
• Λήψη συγκεκριμένων φαρμάκων όπως λίθιο, Depakene
• Προβλήματα υγείας και ασθένειες όπως καρδιακή νόσος και χρόνια υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, επιληψία, νεφροπάθεια, νόσος Crohn, ελκώδης κολίτιδα, HIV λοίμωξη, καρκίνος, βαλβιδοπάθειες καρδιάς, δρεπανοκυτταρική αναιμία, άσθμα, ερυθηματώδης λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Κύηση μετά από θεραπεία υπογονιμότητας

Παράγοντες που εμφανίζονται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης:

• Διαβήτης κυήσεως και υπέρταση κυήσεως
• Πολύδυμη κύηση (περισσότερα από 1 έμβρυα)
• Πρόωρος τοκετός (έναρξη τοκετού πριν τις 37 εβδομάδες)
• Λοιμώξεις κατά την διάρκεια της κύησης όπως κυτταρομεγαλοϊός, ανεμοβλογιά, ερυθρά, τοξόπλασμα
• Γενετικές καταστάσεις του εμβρύου όπως σύνδρομο Down ή προβλήματα με καρδιά, πνεύμονες, νεφρά
• Κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα
• Πυρετός

Όταν μία κύηση χαρακτηριστεί ως κύηση υψηλού κινδύνου, θα πρέπει να παρακολουθείται με συχνότερες ιατρικές επισκέψεις, εξειδικευμένες εξετάσεις, επεμβατικές εξετάσεις (αμνιοπαρακέντηση), συχνό υπερηχογραφικό και καρδιοτοκογραφικό έλεγχο. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η στενή παρακολούθηση της εγκυμοσύνης από το μαιευτήρα, οι τακτικές εργαστηριακές εξετάσεις και η συμμόρφωση της μητέρας με τις ιατρικές οδηγίες οδηγούν στην επιτυχή και ασφαλή έκβαση της κύησης.